Trochę nieśmiało, zaczynam od początku.
Ten start w takim wyjątkowym czasie, u progu Wielkiego Tygodnia, w kolejną rocznicę Katastrofy Smoleńskiej nie jest przypadkowy.
Kiedyś bowiem szalałem tutaj na salonie, w innym blogu, pod innym Nickiem, szalałem typowo politycznie. Potem nastąpił wielki krach: Katastrofa Smoleńska i to co się stało z polską sceną polityczną po tej katastrofie pokazał mi wielki bezsens pisania i komentowania tego co w polityce piszczy. Potem przez jakiś czas ten blog polityczny powoli umierał, dziś jest zawieszony- a ostatnia notka pojawiła się kilkanaście miesięcy temu.
Wielkie bum w moim życiu to także poznanie prawdy o Miłosierdziu Bożym. Był taki czas gdy natknąłem się na Dzienniczek Siostry Faustyny. Tak zaczęła się moja droga z Bogiem. Porzuciłem obraz wrednego niedostępnego starca, siedzącego gdzieś na chmurce i spoglądającego na nas niczym policjant wypatrujący z za krzaków jakiegoś naszego drogowego przewinienia. Poznałem Boga będącego blisko nas, czekającego na nasze Tak by stać się dla nas przyjacielem. Poznałem Boga który pragnie dzielić z nami wszelkie nasze radości i smutki, i pragnie sprawiać by już tu na ziemi, naprawdę żyło się nam lepiej. Wszystkim.
Ten blog, będzie zatem o tym bum. Będę się dzielił moją przygodą poznania Boga. Choć chciałbym uniknąć jakiś emocjonalnych czy mistyczno- nawiedzono- filozoficznych rozważań.
Żyjemy pod niebem, a tu nie jest idealnie i niebiańsko, Nie możemy żyć napojeni Bogiem w oczekiwaniu na cuda z nieba. Mimo że one się zdarzają. Odkryłem jednak, iż kierując się tym co zapisane w Piśmie Świętym, bacząc na tradycje i wykładnie Kościoła Katolickiego, naprawdę to życie można poukładać w całość i przeżyć szczęśliwie.
Tematy tutaj poruszane będą zatem różnorodne, od typowo religijnych, przez społeczno – polityczne, podróżnicze czy kulinarne. Będę chciał dzielić się z Wami moim życiem, ludźmi których spotykam w mojej pracy zawodowej ich niezwykłymi historiami, a i często piękną obecnością Boga w ich życiu.
Już jutro, pierwszy merytoryczny wpis. Zapraszam,
Komentarze